In het klimaatakkoord van Parijs staan de volgende doelen voor het maatschappelijk vastgoed: 55% CO₂-emissiereductie in 2030 en klimaatneutraal in 2050. Deze doelstelling geldt ook voor de zorg. Om in 2050 de CO₂-uitstoot naar vrijwel nul te brengen en de wereldwijde temperatuurstijging te beperken, moet onder andere worden overgeschakeld naar fossielvrije energie.

Wat betekenen de klimaatdoelen voor de zorgsector?

De Nederlandse zorg draagt voor 7% bij aan de totale CO₂-uitstoot en valt daarom ook onder deze doelstellingen. De doelstellingen van het klimaatakkoord gaan over directe emissies, zoals het verbranden van aardgas op locatie. Aangezien het reduceren van energieverbruik ook een wettelijke verplichting is, kijkt het EVZ zowel naar  energieverbruik als emissiereductie.

Wat is het referentiejaar voor de CO₂-reductie?

Het klimaatakkoord hanteert 1990 als referentiejaar. Zorgorganisaties hebben echter zelden gegevens van hun verbruik van dit jaar. Gebruik daarom een recent jaar als referentiejaar.

Bovendien was voor de intramurale langdurige zorg de CO₂-uitstoot in 2016 zo’n 60% hoger dan in 1990. In dat licht maakt het ook minder uit of je nu 2018, 2019 of 2020 als referentiejaar kiest.

Haalbaarheid klimaatdoelen zorgsector

Energie-experts zijn het er over eens dat de doelstellingen voor 2030 technisch en economisch haalbaar zijn voor het merendeel van de zorgorganisaties. De doelstellingen voor 2050 zijn wel nog een uitdaging, maar daar is nog tijd voor. Het is aannemelijk dat er technische ontwikkelingen komen, zoals verhoogde opbrengst van PV-panelen, die nu niet zijn meeberekend. Hierdoor zal het in de praktijk waarschijnlijk makkelijker worden om de doelen voor 2030 en 2050 te behalen.

Routekaarten-aanpak om klimaat- doelen te behalen

In 2018 hebben de zorgbranches ActiZ, GGZ Nederland VGN, NVZ en NFU de Green Deal duurzame zorg getekend. De branches en het ministerie van VWS hebben afgesproken om samen het initiatief te nemen om de doelstelling te bereiken.

De zorgbranches hebben aangegeven geen uitgebreide wetgeving voor de energietransitie te willen, omdat dit leidt tot normering en voorgeschreven maatregelen. Dit sluit zelden goed aan op de lopende bedrijfsprocessen. Die mankerende aansluiting zou inefficiëntie en onnodige kosten in de hand kunnen werken, omdat het investeren op natuurlijke momenten doorkruist. Gekozen is daarom voor het instrument van de routekaart. Deze keuze is gehonoreerd en opgenomen in het klimaatakkoord. De zorgbranches roepen zorgorganisaties daarom op om een routekaart voor hun vastgoed te maken.